Kelebek - Henri Charrie

(Robinson Crusoe - Edebiyat)

 

Nasıl başladığımla başlayayım. Liseden beri düzensiz aralıklarla da olsa düzenli şekildi okumaya alıştırdım kendimi. Sürekli bi’ kitap listeleri hazırlayıp, sıralamasını yapardım lakin daha hiç o listeyi tamamlamış değilim. Elimdeki listeyle gittiğim kitapçıdan tabiri caizse beni çağıran kitabı alıp çıkıyordum. Henri’nin Kelebek’ine de böyle başladım. Düzensiz bir kitap okumama boşluğundan sonra kitaplığımdaki Kelebek 1 hafta içimde kıvrandı durdu. Oku beni. Oku beni. Oku beni.

 

Kitabın beni en çok şaşırtan noktası kendi eksikliğimden kaynaklanan, yaşanmış bir hikayenin, bir ömrü direkt sahibi tarafından anlatıldığını bilmiyor oluşumdu. Bir hapishanede kahramanımızın tutukluluk halinde başlayan hikayesi, mahkeme kapılarının açılması ve -Henri’nin bize anlattığı kadarıyla- savcının yaptığı binbir dalavere ile başlıyor.

 

Huzur - Ahmet Hamdi Tanpınar

(Robinson Crusoe - Edebiyat)

Süslü cümleler kurabilme konusunda pek yeteneğim yok açıkçası, o yüzden bu yazıyı yazmak biraz zor olacak benim için zira, Huzur süslülüğün göz bebeği. Edebiyatımızın en nadide kitaplarından bir inci. En basitinden içinde tamamıyla İstanbul var, İstanbul’la yoğrulmuş hayatlar, İstanbul’un sokaklarında filizlenen bir aşk var. İstanbul’u seviyorsan, bu kitabı başucuna koy, uyumadan önce gözlerinle oku zihninle İstanbul’u seyret.  

Yalnız kitapta dikkatimi zorlayan bir dolu tasvir vardı. Maalesef tasvirle aram hiç iyi değil ama buna rağmen kitaba müdahil olabildim.  Çocukların kahvede oturdukları bir bölüm var mesela, masadakiler çay söylüyor, sonra sohbete iyice dalıyorlar, ben içimden nerede kaldı bu çay diye geçiriyorum, Çocuklar konuşmaya devam ediyor, ben sabırsız, sinirleniyorum. Tam kafamı kaldırıp çaycıyı paylayacağım sırada fark ettim ki otobüsteyim.