Sevmekten Öldü Desinler - Kadıköy Emek Tiyatrosu

(Nazimo - Tiyatro)
Yazan: Murat Mahmutyazıcıoğlu
Yöneten: Berfin Zenderlioğlu

Dramaturg: Nesrin Karadağ
Müzik: Burçak Çöllü
Koreografi: Senem Oluz
Kostüm Tasarımı: Çağla Yıldırım
Dekor Tasarımı: Berfin Zenderlioğlu
Işık Tasarımı: Alev Topal
Afiş Tasarımı: Murat Mahmutyazıcıoğlu
Dekor Uygulama: Serkan Kavurt

Oynayanlar:
Hamdi Alp,
İbrahim Halaçoğlu,
Meltem Yılmazkaya,
Onur Berk Arslanoğlu,
Pınar Yıldırım


Sevmekten Öldü Desinler arabesk bir müzikal. Olay İstanbul'un kenar mahallerinden birinde geçiyor. Oyunda neredeyse bebeklikte başlayan bir aşk var. Bu aşkın bir tarafında, baklavacı bir babanın şarkılara aşık, şarkı sözü yazarı yayık saçlı oğlu Mustafa var. Diğer tarafında ona o sözleri aşkıyla yazdıran Gönül var.

Gönül'ün sesi çok güzel. Beraber kurdukları hayalleri var. Elele tutuşup buralardan gidecek, Mustafa güfteleri yazacak, Gönül şarkıları söyleyecektir ama heyhat. Acı kader. Gönül o mahalleden yalnız başına ayrıldı. Bavulunu alıp 13 durak ötedeki bir pavyona gitti. Aralarına zaten 13 durak girmişti, sonra yıllar girdi, kentsel dönüşüm girdi, pavyon sahibi Hamdi girdi, bir sevda, iki çocuk girdi .Velhasıl arabesk tadında hayat girdi. Herkes bir yana savruldu. Ama o aşk hiç bitmedi.

 

Murat Mahmutyazıcıoğlu bilinen tüm klişeleri kullanarak arabeskin dibine vuran bir oyun yazmış. Bu klişelerin arasına farklı cinsel kimliklere bakış, her cins için aşk, polis şiddeti, kentsel dönüşüm gibi toplumsal sorunları da itinayla yerleştirerek ortaya dört başı mamur bir komedi çıkarmış.

 Klişeleri yine, yeniden ama çok komik söylemiş. İçindeki tüm hüzne ve kötü kadare rağmen çok naif bir hikaye olmuş "Sevmekten Öldü Desinler". Hikayedeki kötüler naif, kötülükler bile masum kalmış. Aynı o çok sevdiğim Yeşilçam filmleri tadında bir hikaye olmuş. Ve fonda oyuna eşlik eden Burçak Çöllü'nün özgün besteleri. Nefis arabesk şarkılar. İlk kez dinlesek de yakalıyor bir yerlerden bizleri. Eşlik etmek istiyor insan.

Tüm bu olaylar Berfin Zenderlioğlu'nun hazırladığı dekor önünde yaşanıyor. Dekor olarak beyaz şeritlerden oluşan bir perde kullanılmış. Ben dekorun işlevselliğine bayıldım. Hem vardı ama aslında çok da yoktu. Ama her şeye yetti de arttı.   Işıkla birlikte kimi zaman pavyon oluyor, kimi zaman çamur içindeki o varoş mahalle. Hem de üstüne yansıtılan Murat Mahmutyazıcıoğlu'nun çizimlerine ev sahipliği yapıyor. Çağla Yıldırım'ın hazırladığı kostümler de çok eğlenceliydi. Tüm kostümler arasında üzerine en çok anlam yüklenen parça bence Ahmet'in süveteriydi. Hayatının Gönül gittikten sonraki dönemini yansıtıyordu ve seni o süveter mahvetti Ahmet. Keşke hiç giymeyeydin onu.

Bu nefis oyun Mayıs ayında da sahnelenmeye devam ediyor. Es geçmeyin derim ben.

Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki güncel paylaşımlarımdan takip edebilirsiniz.

Meraklısına Video: Oyun sonunda selam videosu;

 

Kendime Not: Bizim takım ben ve müge

 

Kendime Resim 1:

 

 

 

Kendime resim 2: