Yazan, yöneten ve orijinal müzik: Burçak Çöllü
Dramaturg: Sinem Özlek
Dekor Tasarım: Yiğit Sertdemir
Kostüm Tasarım ve Uygulama: Sinem Öcalır
Işık Tasarımı: İsmail Sağır
Oyuncular: Ayşegül Uraz, Gülhan Kadim
Kumbaracı 50'den insanın içine işleyen bir oyun, Nihayet Makamı. Konusuyla, dekoruyla, ışığıyla, oyunculukları ve müziğiyle tüm unsurları uyum içinde bir araya gelerek, seyrine doyulmayan bir iş çıkmış ortaya.
1918 yılındayız. İstanbul işgal altında. Karakteri şair Nigar hanımdan esinlenen şaire Şehvar Hanım artık eski şaşalı günlerinden çok uzakta olan köhneleşmiş konağında yalnız başına, hastalıkla mücadele ederken eski beslemeleri Sabriye kendisini görmeye gelir. İki kadın geçmişle, bugünle, hayatla ve birbirleriyle hesaplaşmaya başlarlar.
Kah geçmişi yad ederler, kah dekordaki ufak bir dokunuşla geçmişe giderler, kah içlerinde kalanları ortaya döküp birbirlerini didiklerler. Bir tarafta çocukluğundan beri Şehvar hanımın ailesinin yanında büyümüş, ona büyük bir hayranlıkla, belki de biraz yolunu şaşırmış bir sevgiyle bağlanmış, şiirlerine ona hiç söyleyemediği besteler yapmış Sabriye. Ona o kadar hayrandır ki, şiirlerini besteleyebilmek için yan köşkteki komşu tamburi Cemil Bey'den tambur çalmasını öğrenmiştir. Diğer tarafta eski güzel günlerde -dönem el verdiğince- gayet başına buyruk olan, sanatıyla erkeklerin dünyasında var olmaya çalışan, ama asla onların arasına istediği ya da hakkettiğini düşündüğü gibi kabul görmeyen bir kadın şair Şehvar. Şehvar evlenip yurt dışına gidene dek onu bir fare gibi kuytu köşe her yerde takip eden küçük besleme Sabriye. Şimdi müşkül durumda, hala burnu düşse yerden almayacak kadar vakarlı ama Sabriye'nin en ufak ilgisine muhtaç Şehvar ve hala ona şarkılarını söyleme hevesinde olan, ama değişen tüm koşullara rağmen hala ruhunda o beslemeyi taşıyan Sabriye.
Ve bu iki karakterin etrafına örülen çok naif, çok dokunaklı bir öykü. Şehvar hanımın zarafeti, yapmacıklıktan uzak asaleti, Sabriye'nin samimiyeti, hayranlığı, koşulsuz sevgisi. Sehvar Hanımı oynayan Gülhan Kadim ve Sabriye'yi oynayan Ayşegül Uraz'ın şiir gibi oyunculukları. Ayşegül Uraz'ın geçmişten söküp getirdikleri kişileri canlandırırken rolden role büyük başarıyla geçmesi ve her rolü hakkını vererek oynaması.
Ve Burçak Çöllü'nün cumbanın arkasından tamburuyla canlı çaldığı, bu oyun için bestelediği o güzelim şarkılar ve oyunun içinden bir hayal gibi gelip geçen Dolunay Pircioğlu'nun insanın içine işleyen, büyülü sesi. Ve son olarak Yiğit Sertdemir'ın tasarımını yaptığı etkileyici harap köşk dekoru, o güzelim yeşil tonlar. Ve o köşkü kah eski parlak günlerine döndüren kah köhneleştiren İsmail Sağar'ın ışık tasarımı ve dönemin ve köhne konağın ruhunu yansıtan Sinem Öcalır'ın kostüm tasarımı.
Gerçekten çok etkileyici bir oyun Nihayet Makamı. Fırsat olursa bir kez daha izlemeyi istediğim oyunlardan. İzleme listenize almanızı tavsiye ederim.
Meraklısına Video: Oyun fragmanı
Meraklısına Video: Kendi çektiğim selam videosu
Kendime Not: Bizim ekip annem ve ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder