(Nazimo - Tiyatro)
Yazanlar: Adam Long - Daniel Singer - Jess Winfield
Çeviren: Leyla Özgüler - Kalender
Yöneten: Kemal Başar
Yönetmen Yardımcıları: Shyqyri Caushaj - Çağlar Polat
Kostüm Tasarımı: Berna Yavuz
Koreografi: Alpaslan Karaduman
Afiş Tasarım: Serhat Torun
Oynayanlar:
Kemal Erdurak
Mesut Yılmaz
Kerem Muslugil
Shakespeare'in tüm oyunlarının, trajedisiyle, komedisiyle bir araya geldiğini, 1 saate sığdırıldığını düşünün. Bir de bu oyunun içindeki tüm rollerin kadın olsun, erkek olsun, 3 tane şuursuz adam tarafından canlandırıldığını hayal edin.
Tabi gözünüzde canlanmadı değil mi? Peki, konuyu biraz daha açalım. Mesela benim operasını 3 perde olarak seyrettiğim Othello'nun rap şarkısı olarak 1 dakikaya sığdırıldığını söylesem. Ya da Titis Andronicus trajedisindeki Titus'un Roma Mengen'den üstü başı kan içinde, katil bir aşçı olarak karşımıza çıktığını söylesem. Daha pek çok şey var ama hepsini de söylememek lazım tabi.
Oyunun esas komedi unsuru bu üç adamın Shakespeare yorumu. Sezar'ın hakkını Sezar'a vermek lazım. Çok da komik (!) yorumluyorlar. Ama sadece buna gülmedik. Bu arada söylemeden geçmeyeyim, oyunda Sezar da var tabi ki. Oyunda dekor olmamasına rağmen kullanılan kostüm ve peruklar o kadar güzel seçilmiş ki, oyunculara sadece bakmak bile gülmeniz için yeterli oluyor. Romeo ve Juliet'in aşkını iki erkekten seyretmek bambaşka bir macera mesela. Hele de Juliet biraz (!) hafif meşrep bir Juliet ise. İşte öyle bir oyun Shakespeare'nin Bütün Eserleri (Hafif Kısaltılmış).
Oyun baştan sona ritmini hiç kaybetmeden devam ederken, oyucular tüm oyun boyunca hem birbirlerine hem de seyirciye laf yetiştirmekten geri kalmadılar. Seyircinin geç gelenine taktılar, çok gülenine taktılar, resim çekenine bulaştılar, yakışıklı adamlara sarktılar, birbirleriyle kişilik savaşlarına girdiler, dalaştılar, itiştiler, seyircinin ustune kusmaya kalktılar. Velhasılı kelam bizi çok eğlendirdiler. Çok çılgın bir şey seyrettik gerçekten.
Oyuncuların üçü de çok başarılıydı. Daha önce ne tiyatroda ne sinema ne de televizyonda seyretmemiştim kendilerini. Bu nedenle onlarla tanıştığıma çok memnum oldum. Ama her oyunda benim gönlüme bir oyuncu girer, Bu oyunda da Mesut Yılmaz'ı evlat edindim.
Birazda oyundan bahsetmek istiyorum. Oyun İngiltere'de West End'de 10 yıldır kapalı gişe oynuyormuş. Bu bilgiyi bir yerden teyit etmedim, oyun tanıtımında öyle yazıyordu. Ben de üşenmedim, Youtube'dan o oyunu bulup seyrettim. Şahsi kanaatim oyun gayet başarılı Türkçeye ve sahneye uyarlanmış. Bizimkinde sanki biraz orta oyunculuğu geleneğinin izleri var gibi ama bundan doğal ne olabilir değil mi? Orijinalinde tabi ki İngiliz tiyatrosu tadı var. Bu cümle çok açık olmadı. Demek istediğim BBC dizilerinden aşina olduğumuz bir tat. Ve onlarınki çok daha interaktif bir oyun olarak sahnelenmiş. Direk seyircinin oyuna dahil edildiği doğaçlama bölümler var. Bu nedenle de süresi daha uzun. Ve tabi ki bu da çok komik ama ben bizimkini tercih ederim. Tabi bunda orijinal oyunun yarısını anlamamış olmamın da etkisi olmuş olabilir ama bu konudan gerçekten bahsetmek istemiyorum.
Biraz da oyunu seyrettiğim Akasya Kültür Sanat salonundan bahsetmek istiyorum. Çok küçük bir salon. Her biri 10 koltuktan oluşan 16 sırası var. Salonun tavanı oldukça alçak, O nedenle sahneyi fazla yükseltememişler. Aynı sebepten dolayı da sıraları yerleştirirken kod uygulayamamışlar ve iskemleleri arka arkaya dizmişler. Oyunu 2. sıradan seyrettiğim için çok rahatsız olmadım ama daha arkalardan seyretmek nasıl olur bilemiyorum.
Oyuna dönecek olursak, gülmek istiyorsanız, Shakesperae'i seviyorsanız mutlaka seyredin derim ben.
Bu video size oyun hakkında fikir verecektir.
.
Dikkat!!! Bu video çok fazla spoiler içeriyor. Söylemedi demeyin. Seyrederseniz oyunun keyfi kaçabilir. Oyuna gitmeyecekler için uygun olabilir.
Oyunun orijinalini de eksiksiz olarak buradan seyredebilirsiniz.
Kendime Not:
Bizim kadro: Bizim kadro diye bir şey yok, yalnız gittim bu oyuna.
Kendime Resim;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder