Yazan: Gönül Kıvılcım
Yöneten: Nihat Alptekin
Sahne ve Kostüm Tasarımı: Aysel Doğan
Işık Tasarımı: Mustafa Türkoğlu
Efekt Tasarımı: Metin Küçükyılmaz
Video Tasarımı: Mustafa Küçücük
Oyuncu:
Elçin Atamgüç
Şehir Tiyatrolarının yeni sezona hazırladığı Can Yeleği oyunu hayatımıza ansızın giren, istesek de istemesek de yüzleşmek zorunda kaldığımız Suriyeli göçmenleri anlatıyor. Öğretmen bir anne, mühendis bir baba, iki erkek çocuk. Suriyeli bir aile. Vatanı olan, evi, malı, mülkü olan, işi olan, kökleri olan bir aile. Ellerindeki her şey birden bire yok oluyor ve kendilerini Türkiye'de, sefil bir hayatın içinde buluyorlar. Her şeylerini artlarında bırakıyorlar ama acılarını, kayıplarını, korkularını, özlemlerini yanlarında getiriyorlar. Bu ailenin başından geçenleri Elçin Atamgüç'ün oynadığı Suriyeli anne anlatıyor bize. Kocasını, çocuklarını, ardında bıraktıkları dünyalarını onun anlattıklarıyla, onun gözünden tanıyoruz. Can Yeleği seyretmesi zor bir oyun çünkü bize dinlemesi zor şeyler anlatıyor, çünkü bizim görmek, duymak istemediğimiz şeylerden bahsediyor.
Oyun çok başarılı sahnelenmiş. Çok başarılı bir dekor tasarımı yapılmış. Hem vatanı, hem vatansızlığı, hem de sınırlar arasındaki sıkışmışlığı çok iyi anlatıyor. Uzun uzun yankılanan bomba ve silah seslerini dinlerken ya da dinlemek zorunda kalırken "yeter dursun artık bu sesler" derken buldum kendimi ve sonra bu sesi dinlemek ve dinlemek ve saklanmak zorunda olma halini düşündüm. Seyirciyi gerçekten sarsan, gerçeklerle sertçe yüzleşmesini sağlayan buna benzer pek çok sahne vardı oyunda. Göçmen kadının geride bıraktığı babasının kara gözleri sanki beynime kazınmış gibi, unutamadım. Elçin Atamgüç de bu zorlu rolü çok ama çok başarılı bir biçimde canlandırdı.
Ama oyun metni, yani göçmenlik sorununun ortaya konuluş şekli beni tam olarak yakalayamadı. Gazetede okuduğumuz, haberlerde duyduğumuz her şeyin ama her şeyin sanki kes yapıştır yapılmış gibi bir şekilde bu ailenin başına gelmesi beni biraz rahatsız etti. Sahnedeki kadının çaresizliğine, acısına üzülürken, bir taraftan da her sene bir çocuk doğuran, yanlarında boy boy çocuklarla dilenen Suriyeli kadınları, nargile kafeleri, plajları dolduran Suriyeli erkekleri düşünmekten de alıkoyamadım kendimi. Sanki bize bir şeyler empoze edilmek isteniyormuş gibi hissettirdi oyunun metni bana. Bu da oyunla ilgili düşüncelerimin bir başka yönü.
Seyretmesi zorlayıcı olabilecek bir oyun Can Yeleği. İnsan kısa sürede çok fazla acıya maruz kalıyor. Ama Elçin Atamgüç tek başına koca sahneden çok iyi bir performans sergiledi. O kadını yaşadı ve yaşattı.
Sizlere Not: sahnelerde neler olduğunu facebookta entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdan takip edebilirsiniz. Instagramda ebru_tarm adresindeyim.
Meraklısına Video: Kendi çektiğim selam videosu
Meraklısına Video: Tanıtım videosu
Kendime Not: bizim takım ben, berkay naz ve Müge. Berkay bu akşam hayatında ilk kez ıslak hamburger yedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder