Notalarda Shakespeare - İstanbul Devlet Opera ve Balesi

(Nazimo - Konser)
 
Solistler
Dilruba Akgün - Soprano
N. Işık Belen - Bariton
Otilia İpek - Soprano
Pınar Koç - Soprano
 
Piyano - Aydın Karlıbel
Şiirler - Özlem Abacı ve Yücel Özeke
 
 
İstanbul Devlet Opera ve Balesi'nin temalı konserlerini çok seviyorum. Özellikle hafta içi olursa dinlerken günlük yorgunluklarınızdan sıyrılıyorsunuz, ruhunuz bir temizleniyor, kırmızı yumuşak koltuklara gömülüp kendinizi müziğe bırakıyorsunuz, velhasıl-ı kelam iyi geliyor insana. Yine öyle oldu. Bu akşam Shakespeare şiirlerinden bestelenen müziklerden bir seçki dinledik. Şarkıları seslendiren solistlere piyanoda Aydın Karlıbel eşlik etti. Program sadece müzikten ibaret değildi. Shakespeare'in oyunlarından bölümler de Özlem Abacı tarafından okundu. Ama düz bir okuma gibi değil de, daha teatral bir yorumla okudu. Şiirler de geceye ayrı bir keyif kattı. Shakespeare'in 55 numaralı Sonesi de okunan şiirlerden biriydi. 400 yıldır eskimeyen dizeler, hala çok etkileyiciler.


SONE 55
Ne yaldızlı hükümdar anıtları, ne mermer
Ömür süremez benim güçlü şiirim kadar;
Seni pasaklı Zaman pis bir mezara gömer.
Ama satırlarımda güzelliğin ışıldar
Savaşlar tepetaklak devirir heykelleri
Çökertir boğuşanlar yapı demez sur demez,
Ama Mars’ın kılıcı, cengin ateş selleri
Şiirimde yaşayan anını yok edemez.
Ölüme ve her şeyi unutturan düşmana
Karşı koyacaksın sen; yeryüzünü mahşere
Yaklaştıran çağların gözünde bile sana
Bir yer var övgüm seni çıkarttıkça göklere
Dirilip kalkıncaya kadar mahşer gününde
Yaşarsın şiirimde sevenlerin gönlünde



Bir de bütün gece bize eşlik eden nefis bir resim vardı. Opera binasına girdiğimizde afiş üstünde bizi o karşıladı. Konser kitapçığının üstünde o vardı. Aynı resim konser boyunca sahnedeki projeksiyon perdesine de yansıtıldı. Konseri birlikte seyrettiğimiz arkadaşımız resmi tanıdı ve arkasından bizimle hikayesini paylaştı. Resim İngiliz ressam Sir John Everett Millais tarafından 1851 - 1852 yıllarında yapılmış. Londra'daki Tate Britain'de bulunan tablo Hamlet oyunundaki Ophelya karakterini nehirde boğulmadan önce şarkı söylerken betimliyor. Bu çok etkileyici resimdeki model de Elizabeth Sidal isimli bir kadın.


Hem ressam hem de şair. Kırmızı saçları, soluk beyaz teniyle dönemin en güzel kadınlarından biri. Elizabeth Sidal aynı zamanda o dönemin ünlü ressamlarından Dante Gabriel Rossetti'ye (1828 - 1882) de modellik yapıyor.  "Rosetti Sidal'a deli gibi aşık oluyor. Sidal ve Rosetti 10 yıl kadar süren çalkantılı bir ilişkinin ardından 1860 yılında evlenirler ve bir yıl sonra Sidal ölü doğum yapar, ardından depresyona girer. Uyuşturucu bağımlısı olur ve 1862 yılında aşırı dozdan ölür. Rosetti, Sidal için yazdığı şiirleri de onunla birlikte tabuta koyar. Yedi yıl sonra ise bu şiirleri yayınlamaya karar verir ve mezarı açtırır. Mezar açma işlemini gerçekleştiren kişi, Elizabeth Sidal'in vücut bütünlüğünün bozulmadığını ve hatta kırmızı saçlarının uzamaya devam ettiğini iddia eder. Her ne kadar o dönemde yalancılığı ve dolandırıcılığıyla ün salmış olan bu kişinin söylediklerine inanılmamışsa da bu söylenti yayılır. Elizabeth Sidal'ın trajik ölüme ve sonrasındaki söylentiler, güzelliği ve kırmızı saçları ile dikkati çekmiş olan kadını efsaneleştirir." (Bu bilgiler için arkadaşım Tülay Yarkın'a teşekkür ederim. Utanmadım, yazısını kısmen kopyaladım efendim)  
 
Yukarıdaki resim de Sidal'ın kocası Rosetti tarafından yapılan portresi.

Konserden bazı parçaları youtube'da, tabi farklı sanatçıların yorumlarıyla buldum. Korngold tarafından bestelenen Under The Greenwood Tree.
 

 
Bu da yine aynı bestecinin Blow, Blow Thou Winter Wind isimli bestesi. Tabi şiir Shakespeare'a ait.
 

 
 
Sonuç olarak iyi ki varsın Devlet Senfoni Orkestrası. Hayat sizlerle daha güzel.

Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki paylaşımlardan takip edebilirsiniz.

Meraklısına Video: Kendi çektiğim selam videosu

Kendime Not: Bizim takım ben, handan, nazan, Tülay, gülden ve müge

Kendime Resim: