Beste: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Orkestra Şefi: Alessandro Cedrone
Reji: Henning Brockhous
Dekor Tasarım: Josef Svoboda
Kostüm Tasarımı: Gian Carlocolis
Işık Tasarımı: Henning Brockhous
Koro Şefi: Giam Paolo Vessella
Koreografi: Valentina Escobar
Baş Kemancı: Tayfun Bozok
Solistler:
Burcu Uyar, Sezin Kirişci, Zeliha Kökçek, Giorgi Oniani, Viladimir Stoyanov, Cem Akyüz, Emre Uluocak, Yiğit Can Tatlıoğlu, Mithat Karakelle, Ali Can Akyıldız, Mahir Kat, Görkem Aytemur
Bu akşam nefis bir La Traviata yorumu izledik. Aynaların sihirli dünyasında nefis sesler dinledik. Geceye damgasını dekor olarak kullanılan dev ayna vurdu. Şöyle anlatmaya çalışayım: Sahneye perdeye bağlı olarak hareket eden, neredeyse sahneyi bir uçtan diğer uca kadar kaplayan dev bir ayna kurulmuştu.
Perde yukarıya kalktıkça ayna da yukarı doğru, yerle olan açısını genişleterek yükselmeye başladı ve zeminle yaklaşık 60 derece açı yapacak şekilde durdu. Durduğu açıdan sahnenin üstündekileri sanki bir tepe kamerasıymışcasına seyirciye gösterdi. Yüzü bize dönük şarkı söyleyen oyuncuları, onlara eşlik eden kalabalık koro ve dansçıları göz hizasında, cepheden seyrederken, aynı anda, sahnedeki dev aynada, tüm bu kadronun kuş bakışı görüntüsünü de seyrettik. Sahnedeki kalabalıklar bir çeşit illüzyon etkisiyle iki katına çıkıyor, insanın algısını etkileyen görüntüler oluşturuyordu. Sahnedeki solist size doğru yürürken aynadaki aksi bizden uzaklaşıyordu.
Dekor olarak klasik balede kullanılan boyama perdelere benzeyen sahne genişliğinde kumaşlar konuya uygun olarak resimlerle bezenmiş ve bu perdelerle sahnenin tabanı kaplanmış. Yere serili perdenin üstündeki resmin aksi, arkadaki aynaya yansıyarak fonda dekoru oluşturuyordu. Dekor değişiklikleri de gayet sürprizliydi. Sonra anladık ki, perdeler yere kat kat serilmişti ve tıpkı sahne perdesinin yukarı kalkması gibi üsteki kumaş iplerle toplanıyor, yerini altından çıkan yeni bir mekan görüntüsüne bırakıyordu.
Biraz da La Traviata operasının muhteşem seslerinden de bahsetmek istiyorum. Güzeller güzeli Violetta'yi Burcu Uyar, aşığı Alfredo'yu Giorgi Oniani, aşığının babası Giorgio Germont'u Vladimir Stoyanov seslendirdi. Her üçü de çok başarılıydı ama Burcu Uyar muhteşem yorumunun yanı sıra Violetta'yi gerçekten yaşadı ve bizlere de yaşattı. O kadar ki son perdede, Violetta'nın ölüm döşeğindeyken göz yaşlarımı tutamadım. Orkestra muhteşem çaldı. Bu benim seyrettiğim 3. La Traviata yorumuydu ve açık ara içlerinde en iyisiydi. İçimden bitmemesini isteyerek, her anının tadını çıkarmaya çalışarak seyrettim. Eşsiz bir akşam oldu. Emeği geçen herkese teşekkürler. Kaçıranlar için üzgünüm.
Meraklısına Not: Sahnelerde neler olduğunu facebookda entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdan takip edebilirsiniz.
Meraklısına Video: Kendi çektiğim selam videosu
Meraklısına Video 2:
Meraklısına süper video: Operadan küçük bir bölüm. Anlatmaya çalıştığım dekoru burada görebilirsiniz.
Meraklısına Video: Tanıtım videosu
Kendime Not: Naz ve ben Zorlu'da seyrettik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder