Cadı Avı - Kadıköy Emek Sahnesi

Yazan: William Shakespeare
Çevirmen: Talat Sait Halman
Uyarlayan / Yöneten / Besteci / Dekor Tasarımı: Engin Alkan
Dramaturg: Sinem Özlek
Koreograf: Senem Oluz
Kostüm Tasarım / Uygulama: Candan Seda Balaban
Işık Tasarımı: Cem Yılmazer
Müzik: Altuğ Kutluğ
Orkestra Şefi: Merve Sarıkaş
Afiş Tasarımı: Şeyda Özdeğer
Oyuncular:
Ayşegül Sünnetçioğlu, Pınar Yıldırım, Emre Yetim, Mert Arat, Makbule Sitare Akbaş

Bu tiyatro beni hiç hayal kırıklığına uğratmadı. Bu akşam da nefis bir oyun izledik. Bizi Macbeth'in cadıları karşıladı. Acı üstüne acı, kan üstüne kan. Kayna kazanım kayna, yan ateşim yan. Sonra Macbeth'in cadıları Anadolu'nun kadın tanrılarına dönüştüler. Bu toprakların belki de en eski tanrıçası, Sümerlerin Bereket tanrıçası İnanna, Tanrı Zeus'un gözdesi, karada, denizde ve yer altında söz sahibi olan, üçyüzlü ay tanrıçası Hakete ve dünyalar güzeli aşk tanrıçası Venüs. Bu üç kadın insanlık tarihinin farklı dönemlerinde tanrıçalık yapsalar da (acaba "hüküm sürseler de"demek daha mı doğru olur, bilemedim) aslında matruşka kadınlar gibi birbirinin içine geçmiş, küllerinden kendisinden sonraki tanrıçaya yol açmışlar.

Oyunun ana konusu Aşk tanrıçası Venüs'le Adonis'in aşkı. Cadıların anlattığı hikayeye Shakespeare'in ünlü şiiri Venüs ve Adonis yol gösteriyor. Oyuna Shakespeare'in sonelerine yapılan besteler ve canlı orkestra da eşlik ediyor. Venüs bize büyük aşkını anlatıyor. Hakete ve İnanna tanrıça kadın dayanışması içinde hem Venüs'ün yanında yer alıyorlar hem de kendi hikayelerini anlatıyorlar.  Engin Alkan'ın cadıları özünde birer kadın. Onlar aynı zamanda yaralı kadınlar. Tanrıça da olsalar aşk yaralı var. Venüs Adonis'i kendine bağlı tutmaya çalışırken, savaş Tanrısı acımasız Mars da eski aşkı Venüs'ü (ki Venüs Mars'tan "o benim için bir gençlik hatasıydı" diye bahsediyor) Adonis'e bırakmak istemez. Mars hem Venüs'den hem de Adonis'ten intikamını maalesef çok acımasız alacaktır.

Oyun bende birilerinin gerçekleşmiş hayalini seyrettiğim hissini bıraktı. Metne gerçekten bayıldım. Cadılara bayıldım. O kadar gerçek, o kadar kendilerine hastılar ki. Her sene yer altı dünyasından izinli (!) gelen kocası ile olan birlikteliği sayesinde mevsimleri değiştiren, doğaya canlılık, bereket, hayat verecek kadar dişi, kadınlığının farkında, özgür bir tanrıça İnanna. Aşka aşık, güzeller güzeli, çapkın Venüs. Ve Hekete. Onun durumu biraz karışık. İlk ortaya çıktığı dönemlerde daha çok koruyucu, kollayıcı özellikleri varken, zaman içinde büyü ve büyücülükle ilişkilendirilmiş ve daha çok negatif özellikler yüklenmiş kendisine. Hakkında anlatılan özel bir efsane de yok. Adının zaman içinde kötüye çıkmasından olsa gerek biraz asabi bir Tanrıça Hakate. Ve cadılara can verenler Pınar Yıldırım (İnanna), Makbule Sitare Akbaş (Venüs), Ayşegül Sünnetçioğlu (Hakete) gerçekten çok başarılıydı. Bizi hem güldürdüler, hem hüzünendirdiler. Ama Ayşegül Sünnetçioğlu'nun tanrıça olarak gönlümdeki yeri pek bir ayrıdır. Bunu da ayrıca belirtmek isterim.

Engin Alkan hem uyarlamış, hem yönetmiş, hem bestelerini yapmış, hem de dekor tasarımını. Yani yine yapmış Engin Alkan'lığını. Çok özel bir adam kendisi vesselam. Oyunun her anı ince ince düşünülmüş. Kostümler ve makyajlar şahaneydi. Canlı orkestra eşliğinde söylenen şarkılar şen şakraktı. Oyuncuların uyumu harikaydı.  Oyunun her anından ayrı keyif aldım. Tadı da damağımda kaldı. Benim için yeniden seyredilecek oyunlardan.

    

Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdan takip edebilirsiniz. Instagramda @ebru_tarm adresindeyim.

Meraklısına Video:

Meraklısına Video: Kulisten keyifli bir video

Kendime Not: Bizim takım ben, annem, kızım, yeğenim ve Müge