Yuva - bplanı

Yazan: Sami Berat Marçalı
Yöneten: Sami Berat Marçalı
Kostüm Tasarımı: Marta Monte Vecchi,
Işık: Alev Topal
Oyuncular:
Özlem Zeynep Dinsel
Bora Aktaş
Erol Ozan Ayhan
Saim Karakale

Bu akşam bplanı'ndan Yuva oyunun seyrettim. Oyun yuvasını kaybetmiş dört kişinin hikayesi. New York'tayız. Oyun bir kadınla otistik kardeşinin yağmurlu bir günde taksiye binmesiyle başlıyor. Kadın sadece Türkçe konuşabiliyor, otistik kardeşi ise korktuğunda, heyecanlandığında bağırıyor, anlamsız sesler çıkarıyor. Kadın delicesine oradan uzaklaşmak istiyor. İngilizcede bildiği bir kaç kelimeden birini umutsuzca, çaresizce tekrar ediyor. Go!!! Go!!! Taksi şoförü kadını anlamıyor.





Konuştuğu ağır aksandan onun Orta Doğu kökenli bir göçmen olduğunu anlıyoruz. Mesaisi bittiği için gitmeyi red ediyor, kadının çaresiz yakarışlarını inatla geri çeviriyor ve kadına derdini İngilizce olarak anlatmaya çalışıyor. Birbirini anlamadan, aynı dili bile paylaşmadan anlaşmaya çalışan iki insan ve otistik çocuğun çığlıkları. Kadın o kadar çaresiz ki. Onun o çaresizliğini ta içinizde hissediyorsunuz. Sonunda kadın adamı ikna edip yola çıkmayı başarıyor. Ama umutsuzca talep ettiği isteğinin gerçekleşmesi ona bambaşka problemler getiriyor.  Sonra hikayeye bir dragqueen katılıyor. Onun yolu  otistik kardeşle kesişiyor.



Oyun yuvasını, geçmişini, köklerini, sevdiklerini kaybetmiş ya da terk etmek zorunda kalmış dört kişi hakkında. Kimi bağlarını fiziken koparmış kimi de manen.  Bu dört insan, birbirlerinin dilini bilmeden bilmeden, benzer geçmişlerinin rehberliğinde, acıları, korkuları üzerinden birbirlerini anlamaya çalışıyorlar. Hatta anlaşıyorlar.

Oyunda kadın ve kardeşi Türkçe konuşuyor ama konuştukları dil çok da önemli değil aslında. Acının, çaresizliğin ve yuvasızlığın ortak bir beden dili var sanırım. Onlar da o dili kullandılar. Dil ortadan kalkınca bedenleriyle konuşmak zorunda kalan insanlar. Bir çeşit çaresizlik dili. Ve nefis oyunculuklar.



Oyunun yazarı Sami Berat Marçalı. O kadar gerçek karakterler yaratmış ki. Sağlam bir metin. İnsana dokunuyor gerçekten. Taksideki kadını Özlem Zeynep Dinsel oynuyor. Sadece kadını değil, taksi şoförünün anlamadığı her Türkçe kelimeyi de oynuyor. Bu sezon seyrettiğim en iyi kadın performanslarından biriydi. O kadar gerçekti ki.  Otistik çocuğu Bora Aktaş oynuyor. Daha önce Craft Tiyatronun Yen oyununda seyrettiğim Bora Aktaş arıza rollerin adamı. Çok başarılıydı. Beni şaşırtan rollerden biri de dragqueen rolündeki Erol ozan Ayhan oldu. Kendisini daha önce BBT'nin oyunlarından pek çok kez seyretmiştim ama ben kendisini tanıyamadım bile. O kadar farklıydı ki. Taksi şoförü rolünde Saim Karakale'de çok başarılıydı.



Oyun yarı İngilizce, yarı Türkçeydi. Saim Karakale (taksi şoförü) ve Erol Ozan Ayhan (dragqueen) İngilizce konuştular. İngilizce repliklerin Türkçe alt yazısı duvara yansıtıldı ama maalesef okunması çok zordu. İngilizce bilmeyenler için anlamanın problem olduğunu düşünüyorum.

Evsiz kalmak üzerine, göçmen olmak üzerine, terk etmek, kaçmak üzerine, tutunmak ya da tutunamamak üzerine, çaresizlik ve umutsuzluk üzerine ve daha pek çok şey
üzerine çok fazla şey söyleyen, bir o kadar da üzerinde düşündüren bir oyun Yuva. Seyretmemek kayıp olur.

Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki paylaşımlardan takip edebilirsiniz. Instagram'da @ebru_tarm adresindeyim.

Meraklısına Video:

Kendime not: bizim takım yalnız