Akciğer - İN Tiyatro

(Nazimo - Tiyatro)

Yazan: Duncan Macmillan
Çeviren: Barış Arman
Yöneten: Mehmet Birkiye
Işık ve Dekor Tasarım: Cem Yılmazer
Kostüm Tasarım: Şirin Dağtekin

Oyuncular:
Nergis Öztürk
Engin Hepileri

11 Ekim akşamı Moda Sahne'de Duncan Macmillian'ın Akciğer oyunun seyrettik. Oyun Türkiye'de ilk kez sahnelendi. Oyunda bir kadın ve bir adam var. Kadın doktora öğrencisi, erkek müzisyen. İsimleri yok. Biz onlara kadın ve adam diyoruz. Dünya küresel ısınmasının pençesinde, tıpkı şu anda olduğu gibi. Onlar da bu durundan kaygılılar, belki biraz da umutsuzlar. Hayat rutine oturmuş bir şekilde devam ederken, kadın ve adam birbirlerine yeterken, birbirlerini severken, dünyanın yarının olup olmadığı da belli değilken erkek bir anda kadına "bir çocuk yapalım mı?" diye soruyor ve kadının tüm dengesi altüst oluyor. Belki de yıllardır yarın korkusu yüzünden bastırarak en derinlere ittiği üreme iç güdüsü, birden bire tüm şiddetiyle itildiği yerden gün yüzüne çıkıyor. Kadının bu karşılaşmaya ve yaşadığı ikileme tepkisi oldukça travmatik oluyor.

Moda Sahnede meydan sahne düzeniyle oynanan oyunda dekor kullanılmamış. Oyuncular ortaya yerleştirilen etrafı beyaz kalın bir şeritle çerçevelenmiş ağaç rengi hem zemin bir  platformun üstünde oynuyorlar. Mekan ve zaman değişikliklerini platform üzerinde hareket ederek gerçekleştiriyorlar.

Adamın sorduğu "bir çocuk yapalım mı" sorusu ilişkilerinin merkezine oturuyor ve oyun kadın erkek ilişkisi genelinde bu konuya ve karar sürecine odaklanıyor. Biz de çocuğun sadece isminin geçmesini bile bir çiftin hayatını nasıl değiştirebileceğine tanıklık ediyoruz.

Oyun çoğu zaman güldürürken kimi zamanda hüzünlendirdi. Büyük bir keyifle seyrettim. Oyun bitti ama ben kafamda oyunu evirip çevirmeye devam ettim. Kadının tepkilerinin büyüklüğünü düşündüm. Bu soru gerçekten bu kadar zor mu diye düşündüm. Çocuğun ilişkiyi evirme gücünü, yönünü düşündüm. Böyle işte. insanı etkileyen, sorgulattıran bir konusu var oyunun.

Oyuncular gerçekten çok iyi performans sergilediler. Bence oyuncu açısından zorlayıcı bir roldü. Dekor olmadan, sürekli konuşarak 90 dakika boyunca aslında seyirciyle göz göze oynadılar. Ve çok da güzel oynadılar.

 

Oyun sahnelenme tarzı olarak bana Parçacıklar oyunun anımsattı. Onda da zaman mekan değişiklikleri sahnede yer değiştirmelerde gerçekleşiyordu.

 

Bence izleme listesine alınması gereken bir oyun.

 

Merkalısına Video;

 

Youtube'de oyunun orijinal dilinde bir videosunu buldum.

Kendime Not: Bizim takım Kızım ve Ben
Kendime Resim