(Nazimo - Tiyatro)
Eser: Ahmet Hamdi Tanpınar
Uyarlayan: Kenan Işık
Yöneten: M. Nurullah Tuncer
Dekor Tasarımı: Behlüldane Tor
Müzik: Orhan Enrs Kuzu
Kostüm Tasarım: Şirin Dağtekin
Işık: Abdullah Basık
Oyuncular: Nimet İyigün Nalbant, Selen Nur Sarıyar, Ozan Hikmet Özcan, Burak Çağlar, Melis Tuzcuoğlu, Yusuf Can Sancaklı, Kıvanç Kürkçü, Enver Necmettin Amaç, Gökhan Türkal, Burcu Bahar Aydın, Rana Büyükyılmaz, Tolga Kortunay, Damla Ece Dereli, Kubilay Karslıoğlu, Hakan Elmasoğlu, Orkun Gülşen.
Huzur oyunun Üsküdar Tekel Tiyatrosunda Stüdyo sahnede izledim. Ben Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Huzur romanını okumadım. Yani romanı okumadan uyarlamayı seyredenlerdenim. Oyundan önce de kitabı bilmiyordum, oyundan sonra da kitabın konusuna hakim olduğumu söyleyemeyeceğim. Görsel olarak çok etkileyici bir şey seyrettim ama kitap hakkında hala çok fazla bir fikre sahip değilim. O nedenle bu bloğa başladığımdan beri ilk kez oyunla ilgili bilgiyi başka bir kaynaktan - devlet tiyatrosu sayfasından- alıntılıyorum.
"İkinci dünya savaşının çıkmasına saatler kala Mümtaz, hasta yatağında yatmakta olan kuzeni İhsan’ın ilaçlarını yaptırmak üzere dışarı çıkar. İlaçların hazırlanmasını beklerken girdiği eskici dükkanında geçirdiği son bir senenin olayları, bu olaylara etki eden tüm kişiler, hayatını şekillendiren her şey zihninde yeniden, aynı şiddetle canlanır. Sevdiği kadın Nuran, intiharıyla Nuran’la ilişkilerinin bitmesini fitilini ateşleyen Suat, ailesini kaybettikten sonra kendisini himayesine alan, amcaoğlu İhsan ve eşi Macide, eski musiki, edebiyat, İstanbul… Mümtaz düşle gerçek arasında gidip gelirken aşkı, hayatı ve ölümü yeniden sorgulamaya başlar. Yanı başındaki savaş tehdidi altında, çağının aydını olarak Mümtaz, bir yandan bireysel sıkıntılarıyla toplumsal sorumluluklarının arasında sıkışmıştır huzur, Mümtaz’ın huzuru arama hikayesidir."
Kitabı okumuş olsaydım oyunla daha sağlam bir bağ kurabilecektim sanırım. Oyundan aklımda kalansa muhteşem dekor, nefis kostümler, çarpıcı makyaj ve aksesuarlarla etkileyici oyunculuklar oldu. Oyun bir antikacı dükkanında geçiyor. Stüdyo sahnenin tarihi binasının fiziki koşulları bu dekorla o kadar iyi örtüşmüş ki. Salonun taş duvarları, yüksek tavanı, yüksek tavandan aşağıya sarkan onlarca antika avize, sahnedeki altın varaklı çerçeveler, itinayla seçilmiş antika mobilyalar ve her tarafa serpiştirilmiş küçük antika objeler birbiriyle o kadar uyumlu bir şekilde yerleştirilmişti ki ortaya seyretmesine doyulmayan büyülü ve masalsı bir atmosfer çıkmış. Dekor belki de yüzlerce parçadan oluşuyor. Hangisine bakacağımı, inceleyeceğimi şaşırdım. Ve kostümlerin zarafeti ve şıklığı. Gözlerimi alamadım. Işığın da etkisiyle sahnenin her yerinde tadına doyulmaz tablo güzelliğinde sahneler oluşturuldu. Belki de ben dekor detaylarında o kadar kayboldum ki, konuyu kaçırdım.
Huzuru önceden okuduysanız eminim oyun size bana verdiğinden çok daha farklı tadlar sunacaktır. Okumadıysanız da sırf bu görsel şölenin tadını çıkarmak için gidin derim.
Kendime Not: Bizim takım Hamit ve ben
Kendime resim:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder