Yalınayak Müzikhol - Kumbaracı50

(Nazimo - Tiyatro)

Aklına fikri gelen - Patron

Tuvaletçi Kadın (Gizli Patron) - Dişsiz Nine

Metin - Herkes hikayesini yazdı. Anlatıyor işte.

Sahne Kıyafetleri - Ne bulduysak

Topumuzu Aydınlatan - Patron

Işıkların asistanı - İş bitici Yasin Gültepe

Yüzümüzü boyayan - Canların cananı Candan Seda Balaban

Dansların feriştahı - Fışkıran Enerji Senem Oluz

Hepimizin bildiği şarkıları yeniden düzenleyenler - Tarzıyoklar // Erhan Yürük, Onur Kahraman, Savaş Balaban, Burak Sarıhan

Şarkıları adam gibi söyleyen - Notaların sultanı Burak Çöllü

Şipşakçı - Kadrajın efendisi Murat Dürüm

Her işe koşanlar -  Emin İlhan, Hazal Şahin

Afişi Tasarlayan - Tam fit Muzaffer Malkoç

Kıvanç Duyar - Ömer Erzurumlu

Hasbel Kader - Aslı Can Kortan

Yeter Artık - Çiğdem Aygün

Keyfe Keder - Candan Seda Balaban

Tutku Su Sır - Sinem Ocalır

Can Hıraş - Murat Kapu

Bakiye Yetersiz - Gülhan Kadim

Hakkı Yendi - Onur Sarıgül

Hilkat Garibi - Seda Yürük

Sevgi Seli - Selen Şeşen

İki perde - ara dahil 150 dakika

Yalınayak Müzikhol geçen yaz fark ettiğim bir oyundu. Teaser videolarını izleyince nedendir bilinmez, bir içim kaynadı bu oyuna, bir kendime yakın hissettim. Fakat Avrupa yakasında oynadığı için denk getirip gitmeyi başaramadım. Sonra, bu sezon bizim buraya geldiler. Biletlerin satışa çıktığı ilk gün Duru Tiyatro'ya gidip biletimi aldım. Ama yerlerin numarasız olduğunu ve koştura koştura ilk gün gidip bilet almanın bir anlam ifade etmediğini öğrenince bozulmadım desem yalan olur. Evet, biraz bozuldum

.

Gelelim oyuna. Yalınayak müzikholün çalışanları Patron ve tuvaletçi kadın Dişsiz Nene'nin etrafında toplaşıp kendilerine bir çeşit alternatif aile kuran, birbirlerinin kanatları altına sığınmış müzisyenlerden, dansçılardan oluşuyor aslında. Ama patronla dişsiz nineyi hiç görmüyoruz. İsimleri her daim oyunda olsa da kendileri yok. Yaşadıkları yerin kendileri için belki de bir çeşit son durak olduğunu bildiklerinden, müzikholleri kentsel dönüşüme kurban gidip yıkılsa da, birbirlerinden ayrılmamış, onlara kucak açan tiyatro salonlarında kendilerine has sanatlarını icra etmeye devam etmişler. Bu müzisyenler bildiğimiz müzisyenlere benzemiyorlar. Aslında çok neşeliler, çok davetkarlar. Bizlere yıllardır çok sevilerek söylenen damar şarkıları kendi meşreplerince söylediler, dans ettiler, komiklik yaptılar. Sahnede kahkahalarla akıp giden bir oyun izledik diyeceğim ama diyemiyorum. Seyirciler arasında öyle diyenler çıkabilir. Bu ifade de yanlış değildir ama bence öyle değildi. Hepsinin anlattıkları hikayelerin, söyledikleri şarkıların, yaptıkları şakaların  arasına saklanmış çok hüzünlü, çok acıklı satır arası öyküleri vardı ama onlar bunları sanki çok sıradan şeylerden bahsedermişçesine, gayet de eğlenerek anlattılar bize. O nedenle varsa içinde bir kader, yüksek sesle bir "toooooooooooooooooo" de yeter diyerek hayata, vur kaba etine rahman gitsin muamelesi çekiyorlardı.

 

Bir de neden yalın ayak oldukları meselesi vardı. Bütün oyun boyunca  her biri bu soruya kendi cevabını verdi.  Yalın ayağız çünkü ölünce kapıya koyacak ayakkabı bulamasınlar diye, yere sağlam basalım diye, ayak yere temas edince ses daha güzel çıkarmış diye, çoraplarımız kokuyor diye.

Oyunu izlerken sahnedeki karakterleri hem çok seviyor hem de benimsiyorsunuz. Sağ olsunlar, onlar da ilgilerini hiç eksik etmediler bizden. Doğrudan soru cevaplar, seyirciyle dans etmeler, sataşmalar, oyuna ara verip seyirciyle selfie çektirmeler. Öyle işte, kaynaşıp gittik yani. Oyunun başında tüm müzikholsüz, tiyatrosuz kalmış sanat emekçileri için yaptığımız sevgi duruşu da müthişti. Bu arada onlarla selfie çektirdiğim doğrudur. Bu resmi en acil tarafından instegramda paylaştığım da doğrudur.

Oyun karakterlerinin her biri üzerinde ince ince çalışılmış, nevi şahsına münhasır tiplemeler. Benim favorilerim komedyen Bakiye Yetersiz'le, ortacı ve şarkıcı Hakkı Yendi karakterleriydi. Bakiye Yetersiz'in çok soğuk ama aslında çok komik, hüzünlere sarılıp sarmalanmış ve de 1 den 10'a kadar numaralanmış şakalarına hasta oldum. 1 numaralı ağır şakası gerçekten çok ağırdı. Uzunca bir süre aklımdan çıkmadı. Ve Hakkı, her işe koşan, herkesin arkasını toplayan ve sonunda sesiyle hepimizin şaşırtan Hakkı. Aksayan ayağıyla "kurşunlu ayağa çorap yakışmaz, babasından habersiz kız kaçırmamak lazım" sözleri hayatının imbikten geçirilmiş haliydi sanki.

 

 

Oyunu seyrederken aklımdan bir sürü çağrışımlar gelip geçti. Onlar bir cümle söyledi, benim aklımda minik bir ampül yandı. Amaç hiç de o olmayabilir ama sonuçta bana dokundular ve o ampulü yaktılar. Tutku Su Sır'ın zifiri karanlıkta beynimizin ta içine mesaj göndererek yaptığı oryantal dansta Arizona Düşleri filminde havada süzülen duvağın, Yatersiz Bakiye'nin rahatsızlığına doktorun koyduğu teşhis şaşkın osuruk hastalığında Boris Vian'ın "istakoz" öyküsündeki  cereyanda kalıp şişerce hastalığına yakalanan  adamın izi vardı sanki. Sunucu Kıvanç Duyar'ın "O geliyor" şeklinde yaptığı kışkırtıcı anonsta sanki Sezgin Kaymaz'ın kaptanın Teknesi isimli kitabının izi var gibiydi. Büyük ihtimalle bunlar benim kişisel sanrılarım da olabilir.

 

İşte böyle. Acısıyla, tatlısıyla çok eğlenceli ve keyifli bir oyun izledik. Emeği geçen herkese selam olsun. Denk düşerseniz seyredin.

 

Yandaki resimdeki oyuncular Bakiye Yetersiz'le Hakkı Yendi. Bahsettiğim favorilerim.

 

Bu arada oyunda o kadar komik ve yaratıcı sözler, replikler var ki, aslında mümkünse oyuna kağıt kalemle gitmek lazım. Bundan sonrası spoiler içerir. Oyunda beğendiğim lafları becerebildiğimce kendime mesaj attım. İşte onlardan bazıları;

 

-Hayaller Moulın Rouge gerçekler yalınayak

-Uçmuyorsak Newton'a olan saygımızdan

-Biz İzmir'de tomaya tomat deriz

-Sadece tuvaletleri değil birbirimizi de bulmak istediğimiz gibi   bırakalım

-Hiç bir üzüm yoktur ki götünde çöpü olmasın

-Varsa içinde keder bir tooo de yeter

-Götü yere yakın olandan kork, ayağı çıplak olandan değil

-Dilinin çamuruyla komik işine karışma

-Dönerse senindir dönmezse pide söyleriz

-Bok boku kenefte bulur

 

Meraklısına Not: Oyundan çıktıktan sonra bu oyunla ilgili internette biraz dolandıktan sonra oyunun yalınayak müzikhol oyuncuları için gerçekten hüzünlü olduğunu anladım. Aslında bu proje Yiğit Sertdemir ve topluluğun usta oyuncusu Tomris İncer'e aitmiş. Oyundaki Dişsiz Nene'yi de o oynayacakmış ama maalesef rahatsızlanıp aramızdan ayrılınca yalınayak müzikhol öksüz kalmış. Oyunun her yerinde bu kaybın hüznü hissediliyor.


Sizlere not: Sahnelerde neler oluyor facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamda yaptığım güncel paylaşımlardan öğrenebilirsiniz.


Instegramda ebru_tarm adresindeyim.

 

Kendime Not: Bizim takım annem ve ben

 

Kendime Resim;

 

 

 

 

 

Video Teaser 1:

 

teaser 2

Meraklısına ya da kendime kendi çektiğim videolar 1

 

 

Meraklısına ya da kendime kendi çektiğim videolar 2