(Nazimo - Tiyatro)
Yazan Eleanor H. Porter
Uyarlayan / Yöneten / Şarkı Sözleri Binnur Şerbetçioğlu
Dramaturg Gökhan Aktemur
Sahne Tasarımı Ayhan Dogan
Kostüm Tasarımı Ayşen Aktengiz Bayraşlı
Işık Tasarımı Murat Özdemir
Müzik Özlem Noyan - Deniz Noyan
Koreografi Senem Ölüz
Orkestrasyon Sinan Arslan
Ses Tasarımı Gökhan Suna
Efekt Tasarım Caner Özdemir
Oyuncular
Polly Ezgim Kılıç
Pollyanna Dolunay Pircioğlu Kaya
Snow / Yardım Derneği Kadınları Çağrı Özgürhün
Nancy Nazan Yatgın Palabıyık
Pendleton Ömer Barış Bakova
Dr.Chilton Destan Batmaz
Jimy Bean Emrah Derviş Soylu
Timothy Berk Samur
Tom Amca Onur Şirin
Baba / Dr.Med / Kondüktör Hüseyin Kefeli
Hunt / Yardım Derneği Kadınları Yeşim Mazıcıoğlu Bulut
Tmilly / Yardım Derneği Kadınları Zeynep Çelik Küreş
Dunkin / Yardım Derneği Kadınları Canan Kubra Birinci
Miranda / Tarbel / Yardım Derneği Kadınları Zeliha Bahar Çebi
Nora / Yardım Derneği Kadınları Serap Doğan
Bayan Ponny'nin atlı faytonuna da bayıldım. O sahnede gezerken çocuklar pek bir güldüler. Pollyanna'nın sakatlandığında onu kol değnekleriyle göstermediler. Dr. Chilton'un bir arkadaşının uzaktaki hastanesine tedaviye yolladılar ve sapa sağlam, neşe içinde trenden dönüşünü gösterdiler. Bence bu çok doğru bir tercih olmuş. 2 perde 90 dakika süren oyunda zaman nasıl geçti anlamadım. Bu nefis müzikali kaçırmayın. Aileden yoksa konu komşudan bir çocuk kapıp mutlaka bu müzikale gidin.
Bu arada çocuklarla tiyatro izlemenin ne kadar keyifli olduğunu unutmuşum. Esas macera salonda çocuklar arasında yaşandı. Misal, önümüzdeki sırada oturan bir kız çocuğu çişinin geldiği konusunda babasını bilgilendirdi. Önce babası duymazdan geldi. Fakat kız aynı konuda tüm salonu bilgilendirince babası bu talebe uymak zorunda kaldı. Neyse ki en önde oturuyorlardı da hemen gidip geldiler. Pollyanna anne ve babasının cennete gittiğini söylediğinde arka sıralardan bir erkek çocuğun sesi duyuldu. "anne cennet nerede?"
Oyun başlarken salonun ışıkları karartılınca yine bir erkek çocuğu soruyu patlattı. "Ne oldu anne, gece mi oldu?"
Oyunun ilk yarısı bitip de oyuncular sahneden ayrılırken el sallayarak sahneye doğru "görüşürüz" diye bağıran çocuk, bir tebrik de sana gelsin. Ha, bir de çok fena kınandık sanırım. Oyunun bir yerinde kuzenimle birlikte - iki koca kazık olarak- yüksek sesle kıkır kıkır gülünce, öndeki 2 kız çocuğu aniden arkaya dönüp, kınayarak bize baktılar. Günün özeti, çok eğlendim. Arada çocuk oyunlarına da gitmek lazım sanırım.
Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar sayfamızdaki güncel paylaşımlarımızdan takip edebilirsiniz. Instagram'da ebru_tarm adresindeyiz.
Meraklısına Video:
Kendi çektiğim selam videosu;
kendime Not: Bizim takım ben, annem, yengem, aslı, beril
Kendime Resim: Biletim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder