Ev'vel Zaman - 20. İstanbul Tiyatro Festivali Ortak Yapımı

(Nazimo - Tiyatro)

Yazan ve Yöneten: Gülce Uğurlu
Oynayanlar: Bedir Bedir, Funda Eryiğit, Esme Madra
Sahne Tasarımı: Meryem Bayram
Işık Tasarımı: Yakup Çartık
Ses Tasarımı: Gökhan Deneç
Işık Operasyon: Rüştü Karabayram, Turan Tayar
Ses Operasyon: Hakan Atmaca, Umut Gülday
Fotoğraflar: Aras Selim Bankoğlu
Proje Asistanları: Dilara Akan, Furkan Ak, Yasin Çıray
İstanbul Tiyatro Festivali ortak yapımı.
Yaklaşık 70 dk. Sürer, ara yoktur

Oyunun konusu özellikle İstanbul'da yaşayanlar için çok tanıdık ve maalesef biraz da iç burkucu. Oyunun baş rolünde bir apartman ve arkasındaki bahçe, bahçesindeki ağaçlar var. Eskiden İstanbul'un sayfiyesinde yer alan apartman büyüyen, gelişen, yutan ve yok eden şehir sayesinde artık şehrin  ikincil merkezi diyebileceğimiz bir konuma terfi etmiştir ki, kentsel dönüşüm gerçeği bu apartmanın da kapısına gelip dayanmıştır. Halbuki bu apartmanın bir dairesi iki küçük kız kardeşin anneanneleriyle birlikte çocukluğunun geçtiği, okula gittikleri yerdir.

 

 

Oyun bu iki kardeş ve mahalleden bir arkadaşlarının hikayesi üzerinden  yürümektedir. Büyük kardeş İlkin okumak için şehir merkezine gitmiş, evlenip orada kalmıştır. Küçük olan Veda hep orada, anneannesiyle birlikte yaşamıştır. Anneanneleri ölünce iki kardeş tekrar o evde bir araya gelir. Her ikisinin de ortak geçmişleriyle, o mahalleyle, o evle, evdeki eşyalarla farklı anıları, farklı hesaplaşmaları vardır. Bir tarafta ev yenilenecek olursa yapılabilecek şeylerin hayalleri, diğer tarafta ev yıkılacak olursa kaybedecekleri geçmişleri, anıları vardır. O ev İlkin için yıllar sonra sığınılacak bir yuvayken, Veda için kaçıp kurtulmaya can attığı eski ve köhne bir evdir. Oyundaki diğer kişi de, şimdi mimar olan çocukluk arkadaşları Erdem'dir. Erdem de hep orada kalanlardan. Babası da müteahhit. Onun kentsel dönüşümle ilgili konumu çok farklı bir yerde. Üçünün de bu hikayede anlatacak şeyleri var.

Oyunun konusu çok tanıdık ama oyunu farklı kılan sürekli değişen, devinen, evrilen dekoru olmuş.  Oyunun dekoru 25 adet L plakadan oluşuyor. Oyuncular bu plakaları lego gibi üst üste koyarak, iç içe geçirerek, düzenli, düzensiz yığarak oyun mekanlarını oluşturuyorlar. Dekor ve kullanım şekli sanki 4. bir oyuncu gibi, hatta başrol oyuncusu gibi katkı sağlıyor oyuna. Her bir sahne için farklı şekilde diziyorlar bu plakaları.

İstanbul'da doğup büyümüş biri olarak geçmişimdeki semtleri, sokakları, evleri, mekanları artık bulamıyorum/bulamıyoruz. Şehir sürekli geçmiş tarihini sıfırlayarak yıkılıyor, yenileniyor, farklılaşıyor ve maalesef kimliksizleşiyor.



O nedenle oyun çok güncel bir konuya parmak basıyor. Oyuncuların performansları gayet başarılı. Seyretmekten keyif aldım. Oyunu Taşra Kabare'de izledim. Oranın küçük salonunda sesler yankılanarak çok fazla büyüyor, dolayısıyla oyuncular plakaları yerleştirilirken çıkan sesler bana biraz fazla geldi. Yordu sanki beni. Ama o kadar kusur kadı kızında da olur. Değişik bir seyir serüveni.


Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu Facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki paylaşımlarımdan takip edebilirsiniz. Instagram'da ebru_tarm adresindeyim.

Kendime Not: Bizim takım Müge ve ben

Kendime Resim: