(Nazimo - Tiyatro)
Yazan : Celal Mordeniz, İpek Türktan Kaynak
Yöneten : Celal Mordeniz
Oynayan : İpek Türktan Kaynak
Proje Asistanı : Volkan Çıkıntoğlu
Afiş : Dilde Mahalli
Sahnedeki oyuncu Macbeth oyununda oynadığı Lady Macbeth rolüyle Yılın En İyi Kadın Oyuncusu ödülüne aday gösterilmiştir. Büyük gün, ödül töreni ertesi akşamdır. Tabi iş aday gösterilmekle bitmediği için kafasında onlarca cevaplanması gereken soru, organize edilmesi gereken iş vardır. Adı okunduğunda sahneye nasıl çıkması daha doğru olacaktır? Konuşmasını nasıl yapmalıdır, kimlere teşekkür etmeli, ödülü kime ithaf etmelidir? Peki ya kıyafet? Yarın akşam acaba ne giymelidir? Daha da kötüsü ya ödülü ona vermezlerse? Bunca soruyla baş edemeyen oyuncumuz çareyi yarın akşamın provasını yapmakta bulur.
İşte biz de bu provaları izleriz. Oyuncumuz sahnede yalnızdır ve büyük stres altındadır. Belirsizliğin, umut etmenin, elde edememe kaygısının altında yapmaya çalıştığı konuşma provaları onu hem kendisiyle, hem geçmişiyle, hem mesleğiyle hem de sektörle bir hesaplaşmaya götürür.
Başlangıçta ödülü alacağına çok emindir. Birbirinden farklı teşekkür konuşmaları prova eder. Sonra rolü nasıl aldığı aklına gelir. Aslında en başında o, oyunun yönetmen asistanıdır. Oyunun galasına bir hafta kala Lady Macbeth'i oynayacak olan oyuncu ki, kendisi okullu değil alaylı olup, üstelik hem mavi gözlü, hem fıstık gibi bir kadındır, üstelik ve maalesef bizim kızdan en az 10 yaş gençtir. İste bu kadın Nuri Bilge Ceylan"in setinden çağrılınca oyunu terk eder ve rol, teksti ezbere bilen bizim kıza kalır. Yani aslında yönetmenin rolü ona vermekten başka çaresi yoktur. Ama olsun bir haftada role taş gibi hazırlanıp, sahneye çıkmıştır.
Sonra diğer adayların durumunu gözden geçirmeye başlar. Şu çok genç, alaylı, dizi oyuncusu ergen kız ya da aldığı ödüllerin sayısını bile unutmuş darülbedayi çınarı, büyük ustadan herhangi biri bu ödülü alsa nasıl bir teşekkür konuşması yapardı? İşte o hayali teşekkür konuşmalarını da bizlere o yaptı ve bizi çok güldürdü. Stresin dozu artıkça, sahnede de yalnız olunca, kendisine inat, gidebildiği kadar derinlere doğru yol alıyor oyuncumuz.
Çocukluğu, gençliği, pişmanlıkları, annesi, okulu. Arada şarkılar da mırıldanıyor ki, sesi de pek güzel. Ama o akşam onun için bir türlü bitemiyor. Sahnede stresten dağılan bu kadını izlerken biz pek bir eğleniyoruz. Yani bana sorsanız Macbeth'deki rolünü bilemem de mikrofon önünde kendisi için yaptığı bu performansından dolayı ödülü kesinlikle ona verirdim.
Oyundaki teşekkür konuşmalarını seyrederken televizyonda izlediğim Oscar törenlerinde oyuncuların yerlerinden kalkarken ki jestleri, yaptıkları teşekkür konuşmaları bir bir gözlerimin önünden geçti. O anlar birden plastikleşti, yabancılaştı. Anlamını yitirdi sanki.
Metin o kadar gerçek yazılmış ki, yaklaşık 80 dakika süren oyunu, bir an bile dikkatimi kaybetmeden, büyük bir keyifle, kahkahalar içinde izledim.
Son söz olarak, sen benim gönlümün oyuncususun, başka ödüle ihtiyacın yok.
Sizlere Not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki paylaşımlarımdan takip edebilirsiniz. Instagram'da ebru_tarm adresindeyim.
Meraklısına Video: Teaser
Meraklısına yine bir video:
Meraklısına Video: Selam videosu - bana aittir efendim.
Kendime Not: Bizim ekip ben ve füsun
Kendime Resim:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder