Yazan: Mehmet Baydur
Yöneten: Serap Eyüpoğlu
Dekor Tasarımı: Sertel Çetinel
Kostüm Tasarımı: Serpil Tezcan
Işık Tasarımı: Yüksel Aymaz
Müzik: Türkü Deyiş Çınar
Dramaturg: Şafak Eruyar
Oyuncular:
Sevinç Niş (anne)
Ayla Baki Yücesoy (teyze)
Emin Maltepe (dede)
Ece Koroğlu (komşu kadın)
İpek Gülbir (komşu kadın)
Demet Ergün (cemile)
Türkü Deyiş Çınar (evin genç kızı)
Rami Çakır (kızın postacı arkadaşı Uğur)
Bugün Devlet Tiyatrolarında yeni başlayan oyunlardan birini daha seyrettik. Oyunda kadını bol olan bir ailenin evine konuk oluyoruz. Evin hanımı yeni uyanmış. Gündelikçi kadın Cemile mutfakta işinin başında. Evin üniversite mezunu genç kızı ve dul teyzesinin de uyanıp onlara katılmasıyla aile efradı tamamlanıyor. Aile belli ki varlıklı. İşte olan evin babasının ismini duyuyoruz ama tanışmıyoruz. Sabah oturmasına gelen komşularıyla birlikte Cemile'nin yaptığı kahvenin tadını çıkarırlarken kızlarının erkek arkadaşını çekiştiriyorlar.
Çocuğun doğu kökenli olması onlar açısından problematik bir durum. Günün bombasını evin kızı patlatıyor. Postacı olan liseden sınıf arkadaşı Uğur'un dedesinin akşamüstüne kadar kalacak bir yere ihtiyacı vardır. Kız da onları eve davet etmiştir. Bu beklenmedik durum ailede büyük sıkıntı yaratıyor. Ve sonunda misafirleri geliyor. Dedenin biraz bunak, biraz acayip olması mı yoksa kızlarıyla aralarında bir şey olmasından şüphelendikleri arkadaşının bir postacı olması mı ev halkını daha çok rahatsız etmiştir karar vermek oldukça zor.
Oyun bomboş yaşayan, üretmeyen, kendilerine benzemeyen insanları ötekileştiren anne, teyze ve komşu kadınların karşısına saf bir Anadolu kadını olan hizmetçi Cemile, az para kazanan, hayatta fazla ilerleme şansı olmayan ve bunu da talep etmeyen postacı arkadaş ve onun kendisine her konuda örnek aldığı, çok sevdiği dedesini koyuyor. Bir de arada bir yerlere sıkışmış kalmış evin kızı. Anne, teyze ve komşu kadınlar için beklenmedik olan bu karşılaşma, lafını, sözünü esirgemeyen, biraz da bunaklık zırhının arkasına saklanmış dedenin davranışlarının da etkisiyle pek de hoş olmayan bir deneyim olma yolunda ilerliyor.
Oyunu konu olarak çok sevdiğimi ya da yazarın konuya bakış açısından çok hoşlandığımı söyleyemeyeceğim. Yazar biraz fazla taraf tutmuş gibi geldi bana. Kızın ailesi Yeşilçam'ın zengin kız fakir erkek aşklarının anlatıldığı filmlerdeki aileleri anımsatıyor. Kızın annesi konken masalarından kalkmayan, boş konuşup, dedikodu yapan, etiket ve statü meraklısı anne tiplemesinin güncellenmiş versiyonu sanki. Özellikle evin annesinin, kızının erkek arkadaşı olma ihtimali olan Uğur'un komplimanları karşısında verdiği tepkileri sevimsiz ve gerçeklikten uzak buldum. Ama oyunun esprili bir dili vardı. Güldük. Oyuncular çok başarılıydı. Benim favorim evin hizmetçisiydi. Hayata çok basit bakan, yaşadığı hayatı kabullenmiş, içselleştirmiş ve hatta hayattan hiç ummadığımız kadar keyif alan Cemile. Beni hem çok güldürdü, hem de onun penceresinden hayata bakmamı sağlarken, gördüklerimle beni şaşırttı. Olduğu her sahnede parladı. Rolünü çok severek ve de çok eğlenerek oynadığı her halinden belli oluyordu.
Dekor görsel olarak çok güzel olmakla birlikte evin salonuna uygulanan mağara efektli duvarların sebebini anlayamadım.
Sizlere not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdaki paylaşımlardan takip edebilirsiniz. Instagram'da ebru_tarm adresindeyim.
Kendime Not: Bu oyun benim Atlas Pasajındaki Küçük Sahne'de seyrettiğim ilk oyun. Pek çok kez sahnenin rahatsız olduğu konusunda şikayetler almıştım ama ben bu sahneyi, içindeki yaşanmışlık hissini çok sevdim.
Kendime Not 2: Bizim takım annem, beni yengemi selmuş, naz, müge ve kardeşi.
Devlet Tiyatrolarına Not: Bu sezon hiç bir oyunun tanıtım bukleti hazırlanmadığınız için oyunlarla ilgili detay bilgiye ulaşamıyoruz. Basın artık şu bukletleri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder