Yazan: Philip Ridley
Çeviren: Can Utku
Yöneten: Eyüp Emre Uçaray
Yönetmen Yardımcısı: Mehmet Nuri Yavuzer
Dekor ve Işık Tasarımı: Cem Yılmazer
Kostüm Tasarımı: Hilal Polat
Müzik Tasarım: Rda Er
Oynayanlar:
Pınar Çağlar Gençtürk
Ünal Yeter
Selen Uçer
Oyun salonunda bizi Jill ve Olie karşılıyor. Kucaklarında minik bebekleri Benjie var. Sanki bizi bekliyorlar. Çünkü şiddetle birilerine kendilerini anlatmak ihtiyacı içindeler. Kendi rüya evlerinde oturuyorlar. Bizlere o evi elde etmek için yapmak zorunda kaldıkları yok önce zorunda kalıp sonra hevesle yaptıkları şeyleri anlatıyorlar. Bunlar biraz korkunç seyler olabilir. Hatta çok korkunç şeyler de olabilir. Ama korkunç şeyler yapmış olmalarına rağmen yine de iyi insanlar olduklarını düşünüyorlar. Ta en başından her şeyi bize anlatırlarsa bizim de onların ne kadar iyi insanlar olduğunu anlayacağımıza inanıyorlar.
Bu eve taşınmadan önce, şehrin çok kötü mahallelerinden birindeki sefil evlerinde otururlarken esrarengiz bir kadın kapılarını çalıyor ve onlara çok garip ve sıradışı bir anlaşma teklif ediyor. Onlar da kabul ediyor. Ve işte hikaye böyle başlıyor. Jill ve Olie yaşadıkları evlerinden metruk bir mahalledeki eski ama çok büyük bir eve, yani rüya evlerine taşınıyorlar. Çünkü anlaşma gereği bu ev onlara herhangi bir bedel talep edilmeksizin veriliyor. Öylece, bir kalemde. Bundan sonrası yani evin bu harabeden rüya eve dönüşmesi Jill'in ince zevkine ve Oli'nin yetenekli ellerine ve do it yourself becerisine kalmıştır. Öyle diyor esrarengiz kadın da acaba durum gerçekten öyle midir? Yoksa anahtar kelime ışıltılı haşereler midir?
Sahip olma hırsı, tüketim çılgınlığı ve kapitalizmin rant yaratma yöntemleri (!) üzerine bir kara komedi ışıltılı haşereler oyunu. Istediklerimizi elde edebilmek için mesela rüya evimizi elde edebilmek için neleri göze alabiliriz ya da nelerden vazgeçebiliriz? Jill ve Olie bu evde yaşayabilmek için neleri yapmayı göze almış olabilir? Ya da onların eline geçen firsat bizim elimize de geçseydi biz onların durduğu yerde mi olurduk yoksa kendi durduğumuz yerde mi? Daha fazla şey elde etme arzusu ama nereye kadar ve ne karşılığında? Sorular, sorular, sorular. Ve çok komik bir metin. Pınar Çağlar Gençtürk ve Ünal Yeter, Jill ve Olie'yi başarıyla canlandırdılar. Hele aynı anda beşer farklı karakteri canlandırdıkları bir sahne vardı ki, muhteşemdiler. Selen Uçar çok sevdiğim bir oyuncudur ama sanırım bu akşam tam havasında değildi, biraz fazla dili sürçtü. Ama olsun.
Dekordan da özellikle bahsetmek istiyorum. Jill ve Olie çiftinin muhteşem rüya evleri demir parmaklıklar şeklinde dizayn edilmiş. Hapishaneyi çağrıştıran bir rüya ev. Dekor oyunun ruhuna cuk oturmuştu diyebilirim.
Bir de oyunun başındaki müzikten bahsetmek istiyorum. Çok yüksek sesle, uzunca bir süre çalan müzik çok rahatsız edici geldi bana. Müzik sustuğu anda seyircilerden oh bitti diyenler bile oldu, o derece yani.
Işıltılı Haşereler çok keyifli bir oyundu ve tüketim çılgınlığına çok farklı bir yerden bakmamı sağladı. Seyretmenizi tavsiye ederim.
Sizlere not: Sahnelerde neler olduğunu facebook'da entelektüelbaykuşlar isimli sayfamdan takip edebilirsiniz. Instagram'da ebru_tarm adresindeyim.
Meraklısına video: Kendi çektiğim selam videosu
Kendime Not: Bizim takım, annem, ben, Tülay ve Neşe Hanım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder